ترامپ، دلقک محله بدنام 

این‌دو هیچ سنخیتی با هم ندارند جز آن‌که نشان دو سرنوشت برای آدمیزادگانند: سرنوشت اهریمنی و دوزخی و سرنوشت ختم به رستگاری و تقدیری مینوی، همان‌گونه که سلیمانی و نصرالله رقم زدند؛ درود و سلام خدا و انبیاء بر آنان باد!

من به چهره این دو خیره می‌شوم، به لحن و تن صدای‌شان. به راستی و ناراستی‌شان، به زندگی روزانه و اوقات‌شان، به جاهایی که زیستند، سر زدند و وقت‌گذرانی هریک؛ به مکان‌های قدسی روح و سنگر شبان تضرع و روزان جهاد برای حق و شرافت؛ یا به قمارخانه‌ها و فاحشه‌خانه‌ها و کاخ‌های جنایت جهانی و غارت. 

هر دو رئیس‌جمهور بودند و یکی روشن بود. روشن سخن می‌گفت، صادقانه می‌زیست و راست می‌گفت‌. با روحی سالم و تابان‌. دیگری تاریک بود و رقاص صحنه‌های سراپا دروغ و بازی پلید و ابلیسی و بازیگری دلقک‌گونه و سرشار از عدم صداقت و عقده‌ و مرض و حقارت و مشعوف که تا‌هرجا بخواهی تبهکار است و پیش‌بینی‌ناپذیر در بدعهدی. در اوج ناتوانی تنها‌چیزی که برای آمریکا ماند، رئیس‌جمهوری است که فقدان شرافت برایش نمایش شیرینی است. 

اصلا مهم نیست که ترامپ چه می‌کند. او توافق را امضا ‌بکند یا نکند، یک‌ تبهکار است، آدم‌ نیست، شیطان هم‌ نیست، شیطانک دوران افول و بدبختی آمریکاست. این‌که با‌هوش است یا احمق، این‌که نقشه کریدورها و ژئوپلیتیک سلطه آتی بر جهان را دارد پیش می‌برد و شب و روز می‌اندیشد که ‌چگونه مانع تفوق چین و افت ‌منزلت اولین مستکبر جهان، برای آمریکای شوم‌بخت شود و... این‌ها هیچ مهم نیست. مهم آن است که یک آدم ایرانی که آدم است، که خدا برای او خداست، که بنده حق متعال است و روح و جانی سالم و شریف دارد. اهل ایمان و توبه و عقل و دفاع از کرامت ذاتی انسانی خود است؛ ترامپ برای او شخصیتی مهوع است. بیچاره و مفلوک و یاوه است. دستش روست. کسی است که لذت می‌برد از نمایش خود. به‌عنوان کسی که هرکاری دلش بخواهد می‌تواند بکند اما او هیچ‌کاری نمی‌تواند بکند جز تبهکاری. این‌که به مستضعفان‌ جهان‌ وانمود کند ایران به آنها خیانت کرده آنان را در چاه انداخته و خود مذاکره می‌کند، یک جوک ‌است و حماقت. آنان می‌دانند ایران و جمهوری اسلامی چه می‌کند و چه می‌خواهد. ما علنا و بی‌پرده‌پوشی، منتظر ظهور عدل جهانی هستیم. بیایید قلب‌های ما را بشکافید جز این در آن ‌نمی‌یابید؛ ما آشکارا و بدون نهان‌کاری و حقیقتا و از تهاته دل و عقل، خواهان [برچیدن بساط] ظلم و ظلمات جهانی هستیم و با تجاوز و کشتار انسان‌های بی‌گناه و دروغ و وحشیگری فرعونی و یزیدی مخالفیم. بکشید ما را این حقیقت با خون‌ ما در خیابان‌های جهان‌ جاری می‌شود و نابودی استکبار و بیدادگری را فریاد می‌زند. انقلاب اسلامی ایران ۴۶ سال آمریکا را با مقاومتش تحقیر کرده و این مذاکره خود تحقیر دیگری است. مذاکره برای چی؟ مذاکره برای این‌که ما نمی‌خواهیم بمب اتم‌ بسازیم!

از خنده بادمجان‌ هم نمی‌توانید جلو‌‌گیری کنید! مذاکره با نامه و قول‌و‌قراری که ناگهان وسط کار می‌زنی زیر میز؟ این را که از روز اول هم ‌ایران می‌دانست و اعتمادی به تو نداشت! مذاکره برای این‌که ناگهان‌ بازی کمیکی ضد قول‌و‌قرارتان راه بیاندازید و ایران هم به ریش‌‌تان بخندد، به همه ایرانی‌ها اثبات شود که هرکس به هر قیمت خواهان‌ تسلیم به آمریکا و کسی چون‌ ترامپ باشد، بدترین خائن است! و ‌مردم در استقامت علیه کفر متجاوز مستکبر متفرعن ظالم متحد شوند و بدانند در برابر شیطان نمی‌توان حتی یک لحظه خوش باور بود؟ این‌که طرح ایران از روز اول بود؛ و همه‌ مومنان ایران این را یقین داشتند. 

آقای ترامپ چه ترک‌ مخاصمه را امضا کنی و چه نکنی، یک شیطانک بی‌آبرو و آدمخوار همزاد نتانیاهویی و جز دوزخ هیچ در انتظارتان نیست. 

***

برای انبوهی از اهل خلوص، آنگاه که تکلیف‌شان قیام و نبرد در رکاب امام الهی است، آن شهادت شیرین‌تر و گواراتر از وضعی است که باز بنا به مصالح اسلام و امت اسلام، ناگزیرند بنا به تبعیت از امام خود، در وضع پذیرش حکمیت تحمیلی ابو‌موسی اشعری قرار گیرند و تلخ‌تر آن که به پذیرش نتیجه خیانت‌بار خلع امام گردن نهند... اما برای مخلصین‌لله فرق نمی‌کند ولیعهد مامون شوند یا شهید دشت کربلا؛ هرچه‌ خدا خواهد، همان تکلیف عبد است. 

 و باز تردیدی نیست برای همه آنان که در عهد حجاج‌بن‌یوسف گاه مجبور بودند تقیه کنند و سیادت‌شان را ولو از فرزندشان نهان دارند و دخترشان از دنیا می‌رفت و نمی‌دانست از سادات است، همه‌چیز دردناک بود و دم بر نمی‌آوردند و صبر می‌کردند. 

 

***

ابراهیم رئیسی در آتش سوخت و پس از او هزار راز در سکوت ماند. کسی به‌روی خودش نیاورد با چه وقاحتی برای تورمی توهین و استهزائش کردند که مسئولش او نبود و برای سخنان بی‌شیله‌پیله‌‌اش آزارها دید و برای خدا و حفظ امانت الهی، تحمل‌ها کرد و دم برنیاورد. ما شک نداریم امام‌(ره) جام شوکران سر‌کشید و این در چشم بسیاری از عاشقانش هزار‌بار تلخ و ضد آن مرگ شیرین شهادت بود که عاشقان شهیدش چشیدند اما او خود عبد خدا بود و جام شیرین شربت شهادت و جام تلخ شوکران، هرچه از دوست رسیده بود برایش نیکو بود و بی‌چون‌و‌چرا همان را پذیرفت.  

***

یک فرهنگ مخلصانه و دستامد روحی عظیم که در انقلاب اسلامی برای سربازان امام زمان‌(عج) کاملا جذب جان‌شان شد، همین اخلاص در انجام‌ تکلیف است که ملت مومن از امام ‌آموختند و از او پیروی کردند. هر ایرانی اهل ایمان و جهاد و مخلص، ترامپ و آمریکا و‌ جنایت و تقدیر ظالمان را خوب می‌شناسد و در اوج برائت از کفر و معرفت کامل به کفر، آموخته به تکلیفش عمل کند و از امام مورد وثوقش، از ولی فقیه‌‌اش، تبعیت مطلق کند و فریب اغوای شیطان و بازی‌ها و تحریکات اذنابش را نخورد و به ریسمان وحدت بیاویزد. همین فردا اگر توافق امضا شود و یا به‌سبب همه بی‌حیایی و شیطنت ترامپ، ایران قطع مذاکره کند، کمترین خللی در شناخت و اراده مومنان رخ نمی‌دهد، زیرا مطمئن هستند در صعب‌ترین گردنه اگر تقدیر شهادت است که پیروزی است و اگر تکلیف توافق است که پیروزی دیگری است. آنان رهبری قابل اعتماد دارند که هدایت او جز جلب رضایت خدا ذره‌ای متأثر از رعب و محاسبات دنیا‌خواهانه و ذلت‌بار نیست و همان است که باید به خواست خدا انجام‌گیرد و تکلیف و مصالح ملت در آن است. 

و ما ملت حسینیم و تا شب شهادت از راه امکان ترک‌مخاصمه و دعوت به‌حق و تلاش برای جلوگیری از شیطنت بچه‌شیطان‌ها دست نمی‌شوییم اما در روز رزم اتفاقی می‌افتد که تا ابد برای دشمن دوزخ و رسوایی به‌بار می‌آورد. ما رئیسی هستیم، مظلومیتی مقتدر، عزت‌مند و محق که یک اسوه خواهد ماند حتی وقتی‌ درباره شهادتش، تکلیف فعلا تقیه است اما آفتاب او حتی امروز از پشت ابر تقیه درخشان است و هر لحظه از عمرش چون عمر حاج‌قاسم و سید‌حسن، خورشید استقامت و عبودیت و اسوه حیات طیبه برای یک جهان و ملت مومن ایران است. الحمد‌الله، الحمدالله، الحمدالله!